De eerste week op het Zuidereiland

22-02-2015

Dag 18 – Zondag

Reisafstand: 89 km

Wijnproeverij

Vanmorgen uit het raam naar buiten gekeken, wat een verschil met gisteren, toen was het prachtig weer, we hebben tot 21.00 uur buiten gezeten in onze korte broek. Nu is het grauw en druilerig. De wekker loopt om 08.00 uur af….. lekker laten lopen en om 09.30 uur ons bedje uit.

Eerst maar eens een snelle douche (langzaam lukt niet want dan is het water in de tank zo snel op en Jan wil ook nog wel douchen), lekker bakje koffie en een heerlijk broodje dat we gisteren bij de bakker gehaald hadden. Een soort krentenbol, maar dan net iets anders. Erg lekker. We besluiten om vandaag de wijnroute in Blenheim te rijden. Camper weer voor vertrek gereed gemaakt en op pad. Mooie route door de wijngaarden en langs de wijnhuizen. Uiteindelijk toch naar gestopt bij een wijnhuis om een wijntje te proeven. Fles meegenomen voor thuis (camper of Nederland, daar zijn we nog niet over uit). Het zal er wel op neerkomen dat hij NZ niet gaat verlaten.

We vervolgen onze route naar Havelock. Hier nuttigen we een verlate lunch. Bij restaurant de Mossel pot bestel ik een variatie van mosselen. Zalige gestoomde joekels van mosselen, mosselen met kaas en knoflook, mosselen in chilisaus, zure mosselen, gebakken mosselen en gerookte mosselen. Wat een verwennerij met een heerlijke chardonnay, want vis hoort immers te zwemmen. Jan besteld een beef burger. Nog even naar de supermarkt voor de laatste inkopen, en we vervolgen onze tocht richting Queen Charlotte Drive. Het regent nog steeds en het ziet er niet naar uit dat het vandaag nog beter gaat worden, dus besluiten we om naar onze uitgekozen camping te rijden. Weer een mooi plekje, we staan aan een van de fjorden in de Mahau Sound (aan de andere kant van de Queen Charlotte Sound) met onze camper tussen twee bejaarde echtparen in. Het is vandaag een soort van springvloed. Het verschil tussen eb en vloed bedraagt 4,5 meter.

23-02-2015

Dag 19 – Maandag

Reisafstand: 168 km

Na regen komt zonneschijn …

We hadden de wekker op tijd gezet. Om 7.00 uur zodat we niet helemaal van die langslapers worden daar Down Under. Goed, uiteindelijk werd het 08.00 uur. Het regende namelijk en wat is er dan lekkerder om nog even onder de dekens te kruipen.

Uiteindelijk zijn we rond 10.00 uur vertrokken naar Kaiteriteri bij het Abel Tasman Park. Een klein park met heel veel kleine baaien met goudgekleurde stranden. Daarover morgen meer. Onderweg komen we langs Nelson. Een grotere plaats die we natuurlijk even aan doen. Het heeft gelukkig een gezellige uitstraling, knus, leuke winkelstraatjes, eet- en drinkgelegenheden en ook een kapper .. Bij Jan werd het tijd dat de schaar er weer eens in ging. Hij ziet er weer piek fijn uit.

In Nelson hebben we ook nog even een klein straatje met de eerste arbeiderswoningen uit 1864 bekeken. De huisjes zien er knus uit en mooi geverfd. Ze worden goed onderhouden en zonodig gerestaureerd. Dat zal vroeger wel anders geweest zijn. Rond 14.30 uur trekken we verder. Nu naar Richmond, 20 kilometer verderop. Daar is het bedrijf gevestigd waar we de camper van huren. We zouden daar voorzien worden van een nieuw linnenpakket voor de komende 3 weken en een extra set handdoeken. We werden hartelijk ontvangen. De camper kreeg meteen een pitt-stop en aangezien witte handdoeken niet echt handig zijn op vakantie, werden er vanuit huis nog een set beige toegevoegd. We zijn weer goed voorzien en kunnen verder.

In Motueka vlak voor ons eindpunt hebben we nog even de wijn- en biervoorraad en snaaierij goed aangevuld. Belangrijk op zo’n lange vakantie. Om 17.00 uur arriveren we op de camping. We hadden dit keer niet veel keus. Er is er maar 1 in Kaikerikeri en die ligt meteen aan het strand en aan een grote parkeerplaats waar alle bedrijfjes een kantoortje hebben voor de verkoop van boot- en kajakexcursies.

Het valt ons nu pas op dat we ineens weer een blauwe lucht hebben en het zonnetje is gaan schijnen. Het weer is opgeklaard. De regen en donkere wolken t/m Richmond zijn gelukkig verdwenen en de vooruitzichten voor morgen zijn goed.

De camping van Kaikerikeri is een echte camping zoals we die in Nederland / Frankrijk ook gewend zijn. Het is een camping met 400 plaatsen, grote sanitairgebouwen, recht- toe recht aan paden en genummerde plaatsen. We mogen naar plaats D17. Een joekel van een plek. Komt vast omdat we geboekt hebben voor 2 nachten. We kiezen nog een leuke kajaktocht uit die we morgen willen gaan maken. Deze gaan we direct boeken bij een van de kantoortjes bij de grote parkeerplaats net voor de camping. Dat lukt en zoals het er naar uit ziet hebben we morgen een privé-gids ter beschikking. Wat een luxe …

Net voor het eten maken we nog wat foto’s van een mooie zonsondergang, de maan en de dobberende bootjes in de baai. We lopen ook nog even gezellig een rondje over de camping. Het is een genot om de grote variatie aan caravans te zien. Soms is de boot die men heeft meegenomen nog groter dan de caravan zelf. Het is een bonte verzameling.

24-02-2015

Dag 20 – Dinsdag

Reisafstand: 0 km

Zeeziek

Vanmorgen met een zonnetje wakker geworden, we hebben er weer zin in. Na een snel ontbijt en een bak koffie op naar het strand. Bij aankomst valt het ons op dat het bedrijf waar wij onze excursie voor vandaag geboekt hebben het wel heel erg druk heeft in vergelijking met de andere drie bedrijven die hier een soort strand tent hebben. We sluiten netjes achteraan in de rij aan. We ontvangen onze tickets en gaan richting de boot. Prachtige tocht langs gouden standen. We stoppen een paar keer om mensen onderweg op de route af te zetten. Wij hoeven pas van boord als we bij Tonga eiland zijn. Na anderhalf uur zijn we er dan en gaan we van boord. Wij zijn de enige die gaan kajakken. Michelle staat ons vanaf het stand al hevig toe te zwaaien als we van de lange loop brug afkomen. Heerlijk zo’n hartelijk ontvangst. We gaan direct van start, nee antwoorden we op haar vraag of we al eerder hebben ge kajakt. We krijgen een zeer uitgebreide instructie, ze legt alles erg duidelijk uit. Ons volgende avontuur gaat van start. Ze vraagt of we nog wensen hebben. En ja, die hebben we, we willen wel erg graag naar het eiland waar de zeehonden zijn. Geen probleem doen we dat. Corine zit achterin de kajak en bedient de pendalen voor de richting. Jan zit voorin en bepaald de richting. Wat de voorste zegt voert de achterste (in de praktijk) uit.

Michelle is onze mediator (we hebben al eens in Frankrijk samen in een kano gezeten, en toen na 14 km was er bijna een echtscheiding). Het kajakken gaat buitengewoon goed. Voor het eerst kajakken we op zee. Toch wel spannend!! We komen bij het eiland van de zeehonden aan, vanaf een afstand hoorde je ze al. Vooral de jonge, ze zijn in december geboren en schreeuwen naar hun moeder. Het is wel even zoeken op de rotsen, maar uiteindelijk hebben we er een stuk of 30 gezien. Erg schattig de moeders met hun jonge. Jan maakt de foto’s en Corine zorgt ervoor dat we niet tegen de kliffen aan botsen. Dit gaat allemaal goed, foto’s gemaakt, we kunnen onze route vervolgen. We gaan richting de grotten. Michelle vraagt om eerst een pit stop aan een mooi stand te maken, en of het goed is dat we daarna de grotten in gaan. Geen probleem, graag zelf. Even op adem komen was een warm welkom. Net voordat we bij het stand aankomen geeft Jan aan dat hij zich niet lekker voelt. Nou stop maar roep ik, dan loods ik ons wel naar het strand. Net op tijd. Jan is zo ziek als een hond. Ik heb gelukkig reistabletten meegenomen en die aan Jan gegeven. Na 3 kwartier knapt Jan weer op. Nee, er hoeft geen boot te komen om ons op te halen, we kajakken nog wel 10 minuten naar het andere strand waar de kajak opgehaald kan worden en laten de grotten voor wat ze zijn. We eten nog een broodje en gaan lekker wandelen door de bossen richting de watervallen. Ook weer erg mooi. We worden rond 16.55 uur weer opgehaald met de boot en arriveren om 18.15 uur weer op de camping. Al met al toch een erg leuke dag gehad, Jan heeft gelukkig nergens geen last meer van. Snel nog een was in de wasmachine, dan kan die daarna nog in de droger. Nog even van het zonnetje genieten, hapje eten en dan heerlijk ons bedje in………

25-02-2015

Dag 21 – Woensdag

Reisafstand: 393 km

Pannenkoeken

Na onze heerlijke kajak-dag vandaag de tocht naar Greymouth voor de boeg. De grootste plaats aan de westkust van het Zuider-eiland. In de ochtend doen we het kalm aan. Corine is nog bezig om de was droog te krijgen. Rectivicatie “de ZON is nog bezig om de was droog te krijgen” Ondertussen is Jan de auto weer gereed aan het maken voor een aantal dagen ‘Self-Contained’. Dat betekent het toilet leegmaken, de ‘vuil water’ tank legen en de tank met schoon (drink) water weer vullen. Rond 11 uur vertrekken we. Eerst nog even langs de ‘I-site’ ( = VVV-kantoor) van Motueka wat folders halen (hopelijk met nog wat kortingsbonnen). Al gauw merken we dat onze routeplanner de binnendoorweg gebruikt. Motueka wordt dus niet meer aangedaan.

De route naar Greymouth verloopt verder voorspoedig. Jan wil nog even langs Westport om daar dan maar even langs de I-site te gaan. Op de kruising Greymouth linksaf, Westport rechtsaf, negeren we de routeplanner en gaan rechtsaf naar Westport. Al snel zien we een bord met de afstand van nog 44 km. Al rap draaien we om richting Greymouth. Hier hebben we geen zin in. Dit is te ver omrijden. Na verloop van tijd begint Jan wat onrustig te worden. We hadden nu toch al wel langs de kust moeten rijden. Nadat we Reefton zijn gepasseerd, merken we dat de routeplanner de snelste weg binnendoor heeft gekozen. Dat was niet de bedoeling ….!!! We zouden via de kustweg bij de ‘Pancake Rocks’ langsgaan.

Nu hebben we en geen kustweg en geen Pancakes. We besluiten door te rijden zodat we rond 18.00 uur in Greymouth aankomen. Van daar uit nemen we nog wel de kustweg omhoog. Zo’n 90 kilometer extra vise versa.

Het was gelukkig meer dan de moeite waard. De kustweg is geweldig. De route behoort tot de top-10 van kustwegen ter wereld. Prachtige vergezichten, een blauwe zee met grote witte golven , lange grijs-witte stranden, hoge bergen, ..  Na elke bocht weer een nieuwe ansichtkaart.  De ‘Pancake Rocks’ waren ook zeer de moeite van het bezoeken waard. Het lijkt alsof de rotsen in laagjes zijn ontstaan (net zoals een stapel pannenkoeken). Tussendoor slaan de golven stuk en soms gaat dit gepaard met veel lawaai (gebulder) en wordt door de druk soms het water boven de rotsen ‘uitgestoomd’.

Om 20.00 uur arriveren we bij onze camping-stek voor de avond/nacht. We kletsen nog even met een ouder Nieuw Zeelands echtpaar die hun bucket list aan het afvinken zijn, zij staan hier ook met hun camper. Het is weer een enerverende dag met een prachtig slot.

26-02-2015

Dag 22 – Donderdag

Reisafstand: 211 km

Vol verwachting

Na de lange reisdag van gisteren blijft Corine wat langer in bed liggen. Het regende immers. Jan is ondertussen de route voor het Zuidereiland aan het aanpassen. Gisteravond besloten om niet naar Kaikoura de oostkust te rijden en via Arthur Pass weer terug naar de westkust. Gisteren hebben namelijk al een deel van die rit gereden en door aan de westkust te blijven creëren we wat meer flexibiliteit aan het eind van onze vakantie voor als het weer op een bepaalde locatie wat minder is.

We rijden vandaag door naar de gletsjers Frans Josef en Fox Glacier en willen bij Lake Matheson aan de westkust overnachten.

Onderweg doen we het plaatsje Hokitika aan. Ondertussen is het weer gelukkig weer opgeklaard en schijnt de zon volop. We bezoeken o.a. een grote winkel waar Jade verkocht wordt. In deze streek wordt dit gesteente in grote getale gedolven. Naast de groene jade, verkopen ze ook nog witte en zwart jade. Er zitten prachtige kunstwerken bij. Vooral in combinatie met hout wat bewerkt is in Maori stijl. Nog even een lunch aan het strand van Hokitika voordat we onze reis weer voortzetten. Het strand ligt bezaaid met aangespoeld hout. Daar kan je wel heel wat kachels mee aan te praat houden. Mooi om te zien.

Zo’n 30 kilometer verderop ligt Ross. Volgens de reisgids een plaats met een rijke historie in de goudmijngeschiedenis. Hier is ooit de grootste goudklomp van Nieuw Zeeland gevonden. Van die ‘rijkdom’ is echter niets meer over. Het is nu de grootste schroothoop van Nieuw Zeeland. Het is echt vergane glorie. 

We vervolgen onze weg richting de 2 gletsjers. Het weer wordt echter steeds slechter en zo nu en dan regent het zelfs. Dat belooft niet veel goeds. Aan het eind van de middag komen we aan bij Frans Jozef Glacier. Het is één grote toeristische attractie wat geen enkele gezelligheid uitstraalt. Bovendien regent het pijpenstelen, dus we rijden gauw door. Rond 19.00 uur komen we bij het dorpje Fox Glacier, zo’n 5 kilometer van onze eindbestemming Lake Matheson. Het is ondertussen weer droog. De camping die we hebben uitgezocht, ligt net een paar kilometer verder richting kust. Nadat we onze camper hebben geparkeerd, zien we pas wat voor een unieke plek we hebben. We kijken recht op de gletsjer en het omringde bergmassief. De bewolking die er nog boven de bergen hangt trekt steeds verder op en net voordat de zon ondergaat kunnen we toch nog de hele gletsjer bewonderen. De regen en laaghangende bewolking heeft wel veel van ons uitzicht weggenomen op de bergen tijdens de rit van vandaag. We zijn wel getrakteerd op een mooi slot van de dag.

Vanavond heeft Jan nog geprobeerd om Ma te bellen voor haar 82-ste verjaardag. Helaas hebben we geen bereik. We staan nogal afgelegen. Morgen maar weer proberen.

We hebben de wekker vroeg gezet. We willen op tijd naar Lake Matheson. Hopelijk is het morgen helder weer en kunnen we de spiegeling van het bergmassief in het meer zien. Als we geluk hebben krijgen we dan ook Mount Cook te zien. De hoogste berg van Nieuw Zeeland (3754 meter).

27-02-2015

Dag 23 – Vrijdag

Reisafstand: 293 km

Ansichtkaarten

Om 7.30 uur ging de wekker. We willen immers op tijd bij Lake Matheson zijn. De zon schijnt. Dat belooft veel goeds. Zodra we de gordijnen open trekken zien we een strak blauwe hemel, de bergen volop in de zon en we zien nu ook de besneeuwde toppen van de achterliggende bergen die we gisteravond nog niet konden zien. Wat een plaatje!!! Zo snel mogelijk naar Lake Matheson …

Om 9.00 uur staan we dan ook bij het startpunt van de wandeling om het meer heen. We besluiten om de hele wandeling te doen. Er zijn in totaal 4 uitzichtpunten die via een wandeling om het meer, door een mooi bos, te bereiken zijn. Zodra we bij het eerste uitzichtpunt komen, zien we dat het meer bijna glad. Je kunt de weerspiegeling van de bergen met de besneeuwde toppen in het water van het meer zien. Als een spiegel. Er is een hele lichte rimpeling, maar dat mag de pret niet drukken.

Ook bij de andere uitzichtpunten was het uitzicht en de weerspiegeling in het meer prachtig. Om 11.00 uur komen we weer bij het vertrekpunt aan. Nog even lekker koffiedrinken bij het café en wat souvenirs kopen. Om 12.00 vertrekken we voor onze tocht van bijna 300 kilometer naar Wanaka.

Deze 300 kilometer is  1 grote ansichtkaart. Het landschap is adembenemend mooi. Met geen pen te beschrijven. Enkele hoogtepunten:

Bij Bruce Bay, na zo’n 50 kilometer komen we weer aan de kust. Strak blauwe lucht, helder blauwe zee en witte golven.

Knights Point Lookout. Een prachtig uitzichtspunt hoog boven de zee op ruige rotsen.

Even verderop komen we bij Shipwreck Creek aan. Een plek met erg veel wrakhout en boomstammen op het strand. We worden alleen lek gestoken door de sandfly’s. We zijn snel weer in de camper.

Bij de plaats Haast steken we via een hele lange brug de rivierbedding van de Haast-rivier over. Veel bruggen in Nieuw Zeeland hebben slechts 1 rijstrook. Met verkeersborden wordt aangegeven welke kant voorrang heeft. Deze brug bij Haast is zo lang dat je het eindpunt van de brug niet kunt zien. Deze brug heeft dan ook een 3-tal passeerpunten. Vanaf dit moment gaat onze route weer landinwaarts.

We rijden 51 kilometer langs de Haast rivier. De kleur van het water in deze rivier is knal-blauw en komt rechtstreeks van de besneeuwde bergtoppen.  Ook worden getrakteerd op een mooie hoge waterval.

Na het passeren van ‘Gate of Haast’ en een aantal kleine meertjes komen we aan bij Lake Wanaka. Dit meer is ruim 40 kilometer land. Wij komen vanaf het noorden en rijden zo’n 15 kilometer langs het meer. Het uitzicht na elke bocht is nog mooier dan de voorgaande. Vervolgens steken we een pas over en rijden ineens langs Lake Hawea. Nog zo’n beauty. Hier rijden we vervolgens zo’n 20 kilometer langs. Beide meren zijn in het verleden ontstaan door gletsjers. Lake Hawea is zo’n 400 meter diep. Vervolgens is het nog een paar kilometer totdat we in Wanaka aankomen dat onderaan het Wanaka Lake ligt. Een echt plaats voor watersport. Het ziet er gezellig en gemoedelijk uit. Wij rijden nog een 15 kilometer door voor onze campingsite. Weer een juweeltje. Aan de voet van Park Mount Aspiring. 

Vanavond wederom nog geprobeerd om Ma te bellen. Helaas hebben we ook nu geen bereik. Morgen maar weer proberen.

28-02-2015

Dag 24 – Zaterdag

Reisafstand: 277 km

Merino wol op een maanlandschap

Goedemorgen, regen!! Het komt met bakken uit de lucht. We draaien ons nog maar eens om. Nemen de planning nog eens door en besluiten om een andere reisroute te nemen. Vandaag gaan we naar Oamaru en hopen dat het weer daar beter is.

We gaan ’s morgens eerst nog even Wanaka in. Met de plu op wandelen we door het centrum van Wanaka. Bekijken nog wat winkeltjes en doen nog een paar boodschappen. Tanken nog wat diesel bij en beginnen aan onze route. Vanaf Wanaka rijden we richting Tarras, hier komen we de eerst Merino schapen tegen. Je herkent ze direct aan hun donker beige kleur vacht. Ze zijn ook een slag groter dan de ”normale”. Vanaf Terras rijden we door de Lindis Vallei en de Lindis Pass 80 km lang. Adem benemend mooi. De met gras begroeide heuvels en bergen zien eruit als een maanlandschap. Het lijkt alsof de bergen en heuvels tegen elkaar aan geboetseerd zijn. Het houd niet op met het mooie landschap. Ondanks de fikse regenbuien genieten we er enorm van. Van Omarama naar Oamaru verloopt grotendeels langs de Waitaki rivier. We komen drie waterkrachtcentrales tegen. Indrukwekkend. Voor de geïnteresseerde: ze leveren 105, 220 en 540 Mega Watt stroom op. Dit zijn heel wat windmolens!! We komen rond 18.00 uur op onze camping aan. Het is net opgehouden met regen. Hup stoelen naar buiten en van het mooie uitzicht genieten. Alweer een super meevaller. Al met al een mooie dag gehad, prachtige route gereden ondanks het slechte weer.

Vanavond lukte het Jan eindelijk om ma te bellen om haar te feliciteren. Het kwam haar echter niet goed uit. Ma heeft een afspraak bij de kapper. Ze vroeg of hij niet later kon terugbellen, begin van de middag (Europese tijd). Wij liggen dan al in ons mandje. We hebben alsnog de felicitaties overgebracht. Ze was erg blij om van ons wat te horen.

De sterren staan weer strak aan de hemel. We hopen dat we morgen een droge dag hebben.